ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ  ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

 Η αναπνευστική φυσικοθεραπεία είναι ένας ξεχωριστός κλάδος της φυσικοθεραπείας που ασχολείται με τις ασκήσεις και τις τεχνικές που χρησιμοποιούμε για να διευκολύνουμε ασθενείς με χρόνια αναπνευστικά προβλήματα όπως το βρογχικό άσθμα, το πνευμονικό εμφύσημα, η χρόνια βρογχίτιδα, η κυστική ίνωση, οι βρογχεκτασίες και η πνευμονική ίνωση. 

Σκοπός της αναπνευστικής φυσικοθεραπείας είναι η αρμονική συνεργασία των αναπνευστικών μυών, ο καλός αερισμό των πνευμόνων και η  καλή παροχέτευση των βρογχικών εκκρίσεων καθώς και η  αύξηση της αντοχής σε ασθενείς με μειωμένη αναπνευστική ικανότητα με αποτέλεσμα την αύξηση του πνευμονικού αερισμού για την πρόσληψη οξυγόνου και την αποβολή του διοξειδίου του άνθρακα.

Οι φυσιοθεραπευτικές τεχνικές που εφαρμόζονται σε αυτές τις περιπτώσεις  μπορούν να διακριθούν σε:

at τεχνικές που αποσκοπούν σε βαθύτερη αναπνοήanapn fisikotherapeia

at τεχνικές που αποσκοπούν σε παρατεταμένη εκπνοή

at τεχνικές που αποσκοπούν σε μερική διάταση του θωρακικού κλοβού

at τεχνικές για καλύτερη απομάκρυνση των βρογχικών εκκρίσεων ( καθοδηγούμενο βήχα, παροχέτευση εκκρίσεων με την βοήθεια κατάλληλης θέσης του σώματος, τεχνικές με πλήξεις ή και δονήσεις του θωρακικού τοιχώματος)

at τεχνικές που αποσκοπούν σε επανεκπαίδευση της αναπνοής (εκπνοή με προτεταμένα χείλη, διαφραγματική και θωρακική αναπνοή)

at τεχνικές που αποσκοπούν σε πιο αποδοτική λειτουργία των αναπνευστικών μυών κι ειδικά του διαφράγματος ακόμα και ασκήσεις που μπορούν να ενισχύσουν τους αναπνευστικούς μύες (ειδικές αναπνευστικές ασκήσεις με  χρήση επιπλέον αντίστασης έναντι της εισπνοής η της εκπνοής).

at τεχνικές ενδυνάμωσης των αναπνευστικών μυών (παρατεταμένη κράτηση του αέρα)

 atασκήσεις του αρρώστου ώστε να ελέγχει τη συχνότητα και το ρυθμό (εισπνοή-εκπνοή της αναπνοής

at τεχνικές για την προσαρμογή της δραστηριότητας του ασθενή στις δυνατότητες του πνευμονικού αερισμού.

at τεχνικές Μυικής Χαλάρωσης.

 Η αναπνευστική γυμναστική πρέπει να γίνεται με σεβασμό  όχι  μονάχα της σωματικής αντοχής, αλλά και της ψυχικής κατάστασης του νοσηλευομένου.

Οι παραπάνω τεχνικές  έχουν συγκεκριμένες ενδείξεις και αντενδείξεις. Η απόφαση της επιλογής της καταλληλότερης τεχνικής εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως,  τη λεπτομερή ενημέρωση  από τον θεράποντα γιατρό για τη πάθηση και τις προφυλάξεις που έχουν σχέση με το πρόβλημα του ασθενή,  το ιστορικό του ασθενή, την κλινική εικόνα, τον εργαστηριακό έλεγχο, το διαθέσιμο χρόνο και την ικανότητα του ασθενή αλλά κυρίως από τον στόχο που θέλουμε να πετύχουμε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή για το συγκεκριμένο ασθενή. Έτσι λοιπόν στα οξέα πνευμονικά νοσήματα σε συνδυασμό με τα φάρμακα, διευκολύνει και επιταχύνει την αποκατάσταση του ασθενούς ενώ στα χρόνια νοσήματα επιβραδύνει τη εξέλιξη της νόσου.

Αυτό που πρέπει να κοιτάξουμε στο τέλος αλλά που ταυτόχρονα είναι πολύ σημαντικό, είναι η σωστή στάση που πρέπει να έχει ο ασθενής, διότι οι παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης (επίκτητες ή όχι), εμποδίζουν την καλή πνευμονική λειτουργία λόγω κακής κατανομής του αέρα στους πνεύμονες με αποτέλεσμα το μη σωστό αερισμό των πνευμόνων.